We współczesnym świecie pomimo rozwoju technologii i unifikacji przekazu – jeden problem jest wciąż tak samo trudny do rozwiązania jak za czasów kamienia łupanego. Komunikacja. Niełatwo jest w jasny i przejrzysty sposób wyrazić uczucia, myśli tak, aby były jednoznacznie zrozumiane przez innych.
Możliwość komunikacji opiera się na wspólnym kodzie – wspólnych wartościach wyrażanych symbolami – myślami, obrazami, liczbami. Jeśli wydarzają się rzeczy, których nie rozumiemy – oznacza to tylko jedno: albo ktoś nam nie wyjaśnił czegoś, albo nie zdążył nas nauczyć swojego języka. Może nas nie rozumieć, albo my możemy nie rozumieć jego.
Kobiety i mężczyźni mówią różnymi językami.
Ona i on, stworzeni po to, by być razem, stanowią dwa odrębne światy. Inaczej się zachowują, inaczej postrzegają świat, mówią różnymi językami.
Późny wieczór, mieszkanie Państwa Kowalskich
Kobieta: Już mnie nie kochasz.
Mężczyzna: Co Ty opowiadasz, kocham Cię.
K: Nie, nie kochasz, wiem na pewno, że nie.
M: Ależ skarbie, tylko Ciebie kocham.
K: Nie, nie, możesz mi się spokojnie przyznać.
M: Skarbie, kocham Cię tak samo jak pierwszego dnia.
K: Czyli tak, jak gdyby nic między nami od tamtej pory nie zaszło.
Różnice między kobietami a mężczyznami w komunikowaniu się wypływają z odmiennych sposobów odbierania i przetwarzania informacji dotyczących tego, co się wokół nich dzieje. Kobietom zależy na opisywaniu uczuć i nastrojów, a ich język jest bardziej emocjonalny, natomiast mężczyźni skupiają się bardziej na faktach i liczbach oraz przekazywaniu konkretów. Z czego to wynika?
Po części z odmiennej budowy mózgu. U kobiet wszystkie czynności werbalne i wizualne są kontrolowane przez obie półkule (tzw. funkcje rozproszone). U mężczyzn natomiast mózg jest bardziej wyspecjalizowany. Prawa półkula jest odpowiedzialna za czynności werbalne, a lewa za wizualne. Z badań naukowych wynika również, że istnieją różnice w budowie samej lewej półkuli. U kobiet część odpowiedzialna za mechanizmy językowe jest skupiona z przodu, a u mężczyzn z przodu i z tyłu lewej półkuli. Co to oznacza w praktyce? Dzięki właśnie takiej budowie mózgu kobiety mają lepsze umiejętności językowe.
Ponadto u kobiety funkcje emocjonalne umieszczone są w obu półkulach a ze względu na większą ilość połączeń nerwowych strona emocjonalna mózgu jest lepiej połączona ze stroną werbalną. Emocje u mężczyzn są przechowywane w prawej półkuli, a zdolność ich artykulacji znajduje się w lewej półkuli. Obie półkule połączone są mniejszą liczbą włókien nerwowych niż u kobiet, co oznacza, że przepływ informacji pomiędzy nimi jest bardziej ograniczony. Dlatego też mężczyźnie trudniej jest wyrazić swoje uczucia.
Źródłem tych odmienności jest także w pewnym stopniu proces socjalizacji. Wychowanie chłopców jest bardziej skoncentrowane na wykształceniu w nich siły przebicia, a u dziewcząt skupia się raczej na doskonaleniu ich umiejętności adaptacyjnych i dążenia do harmonii. Stosownie do tego rozwija się postawa wobec otoczenia i wobec innych ludzi.
W procesie komunikacji dużą rolę odgrywa ponadto nie tylko to, co mówimy, ale także to, jak mówimy. Słuch kobiety rejestruje głównie informacje o relacji między nadawcą a odbiorcą komunikatu, co decyduje o sposobie, w jaki porozumiewają się one ze swym otoczeniem i co czują podczas rozmowy. Dzięki temu właśnie potrafią szybciej niż mężczyźni dostrzec i trafnie ocenić łączące rozmówców relacje i panujące pomiędzy nimi nastroje.